[ รีวิว ] รางปรารถนา : กิ่งฉัตร

รางปรารถนา เป็นนิยายที่อ่านไปชวนให้อมยิ้มไปค่ะ เพราะความเอาแต่ใจที่ดูยังไงก็ยังน่ารักของ #มิด้า งูเทพตัวน้อยที่มักบอกกับทุกคนเสมอว่า ‘อีกขั้นเดียวก็จะกลายเป็นนาคีแล้ว’ จึงทำให้มิด้าคว้าใจคนอ่านไปครองแบบเต็มๆ เลยค่ะ

นิยายเล่มนี้เป็นเรื่องราวของ จลาจันทร์ เจ้าของร้าน ‘อมิดา’ ร้านขายของเก่าและเครื่องรางปรารถนาที่เปิดอยู่ในห้างสยามออโรร่า กับ ดิชพล ชายผู้เกิดในคืนเดือนดับและเป็นผู้บริหารห้างที่จลาจันทร์เช่าพื้นที่อยู่

แต่ด้วยเบื้องหลังความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ไม่ดีนักของดิชพล จึงทำให้เกิดเป็นปมของเรื่องและเป็นเหตุให้เขา (หาข้ออ้าง) ดึงเอาจลาจันทร์เข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยตลอด

และเครื่องรางปรารถนา ก็ดูเหมือนจะเป็นจุดนำพาให้ใครหลายคนเข้ามาหาจลาจันทร์

เพราะเพียงแค่คุณมี ‘เงินและศีล’ ก็สามารถครอบครองเครื่องรางปรารถนาได้แล้ว และเครื่องรางปรารถนาอีกเช่นกันที่ทำให้เธอได้เห็นเนื้อแท้และความโลภของใครหลายคน

บางคน 'ปรารถนา' ไม่มีที่สิ้นสุด

บางคนมีข้ออ้างเสมอเพื่อความ 'ปรารถนา' แต่ไม่รักษาศีล

บางคน 'ปรารถนา' แต่ต้องได้มาด้วยสมองและสองมือของตัวเอง ไม่ใช่เพราะเครื่องราง

และบางคน 'ปรารถนา' แต่ได้มาด้วยเล่ห์เหลี่ยม

นอกจากเราจะเพลิดเพลินไปกับความน่ารักและแสบสันของมิด้าแล้ว รางปรารถนาเป็นนิยายที่ให้ข้อคิดดีๆ เยอะมากค่ะ
การนำความเชื่อเรื่องเครื่องรางมาใช้เป็นแกนหลักของเรื่องทำให้รู้สึกว่าเข้ากับความเป็นไปในยุคนี้มาก

เมื่อปัญหาทุกอย่าถาโถมเข้ามา เราต่างก็ต้องการที่พึ่งกันทั้งนั้น

อ่านไปก็แอบคิดตามไปว่าถ้าเรามีเครื่องรางปรารถนาในมือจริงๆ จะขออะไร และเราจะสามารถรักษาศีลห้าเพื่อพรที่ขอได้ไหม หรือเลือกที่จะไม่ขอพรแล้วทำทุกอย่างด้วยหนึ่งสมองและสองมือของเรามากกว่า

แต่เชื่อเถอะค่ะว่าไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ ทุกอย่างต้องมีราคาของมัน

ถึงแม้พระ-นางจะไม่ค่อยส่งความหวานให้กันเท่าไหร่ แต่ด้วยความเว่อร์วังของมิด้าบวกกับการนำความเชื่อเรื่องเครื่องรางมาใช้และให้ข้อคิดดีๆ

ทำให้เรื่องนี้สนุกและน่าสนใจ อยากแนะนำให้ลองอ่านกันค่ะ ^^